برنارد شاو آسوده بخواب که ما بیداریم

رييس سازمان بازرسي كل كشور [یعنی مصطفی پورمحمدی] ادامه داد: ايران، آزاده‌ترين ملت را دارد و همه‌ي امورات كشور با نقش مردم محقق مي‌شود.
(منبع: ایسنا)

جمله بالا بدون اغراق بهترین طنز مینیمالیستی بود که این چند وقت خوندم. توی یک جمله کوتاه که در واقع متشکل از دو تا جمله ی کوچکتره، گوینده از آرایه های اغراق و تضاد و خالی بندی و وارونگی و ... در جا استفاده کرده و این قطعه ادبی رو خلق کرده.

-ایران" آزاده ترین" ملت را دارد:

خبر نداشتم دستگاه "آزادگی سنج" هم اختراع شده. لابد انحصار استفاده ش هم فقط در اختیار ایشون و همفکرانشه. چه کسی غیر از ایشون صلاحیت داره در مورد میزان "آزادگی" بقیه نطر بده؟
به نظرم نه تنها انحصار استفاده، بلکه طرز کار دستگاه و تکنولوژی ساخت اش هم دست آقای پورمحمدیه. مثلاً می شه حدس زد دستگاه این طوری کار می کنه: یکی از معیار های آزادگی، بلند بودن ریش ئه. هر چقدر ریش بلندتر، فرد آزاده تر. در مورد خانم ها هم که معلومه...

-ملت" ایران" آزاده ترین ملت است:

حالا چه با دستگاه آزادگی سنج چه بدون دستگاه، ایشون به این کشف نائل شده. هرچقدر هم که ما ایرانی ها خودمون اعتراف کنیم آدمهای "بوقلمون صفت" و "نون به نرخ روز خور" و "منفعت طلب" و" ریاکار" و "به شدت دروغگو" و"کم دانش" و "نخبه کش" ای هستیم تاثیری در عقیده ایشون نداره. ما همچنان آزاده ترینیم. حتی اگه تو صف بانک و توی ترافیک به همدیگه فحش ناموس بدیم و تفریحمون دیدن فیلم های خصوصی بازیگرها یا حتی آدمهای معمولی دیگه باشه

.
- همه ی امورات کشور با نقش مردم محقق می شود:

در مورد این جمله من چیزی ندارم بگم. یعنی رسماً کم آوردم. زبان قاصره از بیان ظرافتهای ادبی این جمله. اصلاً تحولی بود در تاریخ طنز کشور.

**

دمت گرم مصطفی جون. جدی حال کردم با روحیه ی طنزت.

پی: حالا که می بینم ظاهراً برای رفقای داخل ایران این اظهارات خیلی هم عجیب نبوده و شنیدن صحبت های این چنینی عادی شده، تازه می فهمم که چقدر از فضای ایران دورم! بهتره دیگه چیزی درباره ی مسائل روز ایران ننویسم چون به احتمال زیاد به خطا می رم.