دوست دارم وقتی مُردم، یکی پیدا بشه یک زندگی نامه کوتاه از من بنویسه، جمله ی کلیدی متنش هم این باشه که: "فلانی به اقتضای طبیعت خودش می زیست". اصلاً زندگی نامه هم نخواستیم، همین یک جمله رو هم درباره م بگن کافیه. نام نیک و اعمال خوب و شهرت و اعتبار و ثروت و حتی "اثر گذاری" و همه این چیزهای خوب به کنار. "به اقتضای طبیعت خود زیستن" یک چیز دیگه س.
اگه تو دوران زنده بودنم هم همچین چیزی درباره م بگن که دیگه نور علی نوره.
بعدش دیگه آرزویی ندارم. فکر کنم.